Σημειώσεις Ενότητας 7

[←2]: Ονομάζεται “Bulgar Dag” στο Melik Danişmendname, επιμ. Melikoff, I, 157-59, πιθανώς το Balahandağ, μέρος του ελληνικού Παρυάδρη. Πρβλ. Aşıkpaşazade, μετάφρ. Kreutel, 225. Bryer, Gabrades, 179 σημ. 52.

[←3]: Μiller, IR, στήλες 669, 679. Οι δρόμοι εκτείνονται νοτιοδυτικά προς Seramisa, δυτικά προς Pidis και βόρεια προς Bartae, Polemonium, Camilla και Caena.

[←5]: Ο Magie, Roman Rule, I, 333-37, έχει καλή περιγραφή της εκστρατείας.

[←6]: Γρηγορίου Νύσσης, Βίος Γρηγορίου τοῦ Θαυματουργοῦ, στην PG 46, στηλ. 897 και 905 κ.ε. Schultze, Kleinasien, Ι, 165-71. Laurent, CS, V (1), 356-63. Darrouzés, Epistoliers, 182-83, 229. Παχυμέρης, CSHB, Ι, 286. Dolger, Kaiserregesten, αριθ. 1590, 1610. Chalandon, Les Comnene, Ι, 111. II, 638 σημ. 7, 641 σημ. 3, 650, 651 σημ. 6. Gelzer, Texte, 539, αριθ. 241-44. 554, αριθ. 299-301. Parthey, Notitiae, 110, αριθ. 218-27. S. Petrides, “Documents sur la rupture de l’Union de Florence”, ΕΟ, 14 (1911), 206. Mélanges Mercati, III, 215. Le Quien, OC, I, στήλες 499-508, REB, 14 (1956), 103, αριθ. 22. Grumel, Regestes, αριθ. 1041-43. Cumonts, SP, II, 259-73. Συνεχιστές Θεοφάνη, εκδ. Βόννης, 72. M&M, A&D, II, 83. Schlumberger, Sigillographie, 291 (απορρίφθηκε από τον Laurent, βλέπε αντίστοιχα). Polemis, Doukai, 149 σημ. 8. C. Astruc, W. Conus-Wolska, J. Gouillard, P. Lemerle, P. Papachryssanthou, and J. Paramelle, “Les sources grecques pour l’histoire des Pauliciens d’Asie Mineur,” TM, 4 (1970), 65, 167, ΒΖ, 1 (1894), 253-54. Vryonis, Decline, 204-5, 304, 307 σημ., 318, 320. Μακάριος (1658), 437-38. Γεδεών, ΠΠ, 415-16, 434, 449, 636.

[←7]: Cuinet, Turquie d’Asie, I, 735. Cumonts, SP, II, 261. W. Ruge, στο λήμμα “Neokaisareia,” RE, CIG, αριθ. 4186. Θεοφάνης, εκδ. Βόννης, I, 37. Ιουστινιανός, CIC, Nov. 28, πρόλογος. Ιεροκλής, Συνέκδημος, επιμ. Honigmann, 37, αριθ. 702. Vita Eutychii στο PG, 86, στήλη 2344. Vryonis, Decline, 49, 52, 304. Lestrange, Lands, 147. Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος, De Thematibus, επιμ. Pertusi, 64. Anderson, SP, Ι, 56-59. Cahen, P-OT, 212.

[←9]: Cahen, P-OT, 27, 111, 115, 221, 240, 263. Polemis, Doukai, 149. Chalandon, Les Comnene, Ι, 11-12. II, 176-80, 506-7. Cuinet, Turquie d’Asie, Ι, 735. Νικήτας Ακομινάτος (Χωνιάτης), εκδ. Βόννης, 47, 61. Vryonis, Decline, 95, 107, 115, 119, 122-23, 162, 221, 405, 441. Μιχαήλ Ατταλειάτης, εκδ. Βόννης, 105. M&M, A&D, Ι, 551.

[←10]: Ο Εὐνίκος εμφανίζεται ως υπαγόμενη επισκοπή από τον ύστερο 11ο έως τον 13ο αιώνα, στο Parthey, Notitiae, 110 αριθ. 224, 209 αριθ. 345, 251 αριθ. 205. Το όνομα του μοναδικού γνωστού επισκόπου του, του Άνθιμου, βρίσκεται σε σφραγίδα του 11ου αιώνα, στο Laurent, CS, V (1), 265-66, αριθ. 498. Δεν υπάρχει στο DHGE ή στο Le Quien, OC.

[←11]: Ο Κόκκος εμφανίζεται ως υπαγόμενη επισκοπή από τον ύστερο 11ο έως τον 13ο αιώνα, ποικιλοτρόπως ως ὁ Κόκκου και ὁ Κήκκου, στο Parthey, Notitiae, 110 αριθ. 223, 209 αριθ. 344, 251 αριθ. 204. Το όνομα του μοναδικού γνωστού επισκόπου του, του Νικηφόρου, βρίσκεται σε σφραγίδα του 11ου αιώνα, στο Laurent, CS, V (1), 264-65, αριθ. 497. Βλέπε επίσης R. Janin, στο λήμμα “Coccos” στο DHGE. Όχι στο Le Quien, OC. Δεν μπορεί να είναι παρανόηση για την Κουκουσό (Γκιοκσούν), επισκοπή υπαγόμενη στην Καισαρεία της Καππαδοκίας, γιατί και οι δύο που εμφανίζονται στους ίδιους καταλόγους: βλ. Parthey, Notitiae, 108, αριθ. 182. 110, αριθ. 233. Αλλά βλ. 310.

[←14]: Η. H. van der Osten, “Explorations in Hittite Asia Minor”, AJSLL, 43 (1927), 135.

[←15]: R. Mepisaschwili και W. Zinzadze, Die Kunst des alten Georgien (Λειψία, 1977), 49-50.

[←16]: Π.χ. στα κάστρα Ζιλ, Βαρός και Κολώνειας (βλέπε αντίστοιχα). Έξω από την Ανατολία, εμφανίζεται στο βυζαντινό τείχος στη Σαχιούν (Saone) της Συρίας, σε μουσουλμανικό τάφο του 13ου αιώνα στη Συρία και στον τοίχο της πλατφόρμας του παλατιού στην Τιφλίδα της Γεωργίας.

[←19]: C. Diehl, L’Afrique byzantine (Παρίσι, 1896), 149, εικ. 1 και σημείωση 4.

[←20]: A. de Rochas and C. Graux, “Philon de Byzance, Fortifications“, RPh, 3 (1872), 156 (για των Ανώνυμο του Βυζαντίου).